این روزها همه درگیر موضوع کرونا هستند و هر گروه سهم خودش را از این ماجرا برده‌است. دانشگاه نیز بی‌نصیب نماند و سهم او تعطیلی و مجازی‌شدن کلاس‌ها شد. در نتیجه، تعامل چهره به چهره – یکی از مهم‌ترین رکن‌های زندگی دانشجویی – از زندگی دانشجویان حذف شد و جای آن را صفحه‌نمایش سرد گرفت. روبروشدن با آگهی‌های سمینارها و جلسات مجازی متعدد، نشان می‌دهد که دانشگاه همچنان حیات دارد و تلاش می‌کند که با این فضای جدید خو بگیرد؛ اما حال که معلوم نیست چند ماه یا چند سال دیگر شرایط به همین شکل ادامه پیدا کند، بهتر است که کمی بیشتر در این باره بیاندیشیم و حول موضوع آموزش و پژوهش مجازی اندیشه کنیم:
خیلی خوب است! این که در خانه کلاس‌ها را شرکت کنی: دیگر مجبور نیستی فضای خوابگاه را تحمل کنی؛ یا هر روز چند ساعت در رفت و آمد باشی؛ غذای سلف را بخوری؛ و از خانواده‌ات دور باشی. احتمالاً اگر سهم دانش‌آموزان و معلم‌ها را هم در نظر بگیریم، محیط زیست هم از کم‌شدن رفت‌وآمدها خیلی خوش‌حال شده‌است. ناراحت کننده اما این است که کیفیت کلاس‌های مجازی پایین است و سخت است که از آن چیزی یاد بگیری. البته این که دیگر از آن جمع‌های دوستانه دانشجویی هم خبری نیست، مزید بر علت شده است و شرایط را برای دانشجویان تنگ کرده‌است. در مجموع، آموزش آنلاین محاسن و معیاب زیادی دارد که بسیاری از آن‌ها سلیقه‌ای و فردی است و نمی‌توان حکم کلی در مورد آن صادر کرد. سؤالی که ما اینجا به دنبال پاسخ آن هستیم این است: چطور می‌توان از این فضا بهترین بهره را برد؟
شاید مهم‌ترین نقش را در این میان اساتید بازی کنند. دیگر نه گچی است که با آن بنویسند و نه کلاسی پر از دانشجو. در کلاس حضوری، با نگاه به چهره‌ی دانشجو، سطح هوشیاری و توجهش قابل اندازه‌گیری بود؛ اما در کلاس آنلاین ممکن است آن طرف دانشجو زیر پتو و خواب باشد. پس همواره سعی کنید دانشجو را همراه کنید. سلام و احوال‌پرسی با دانشجویان در ابتدای کلاس، بسیار کمک می‌کند. اگر بتوانید با استفاده از وبکم تصویر بدهید، کلاس زنده‌تر می‌شود. سعی کنید با قلم نوری یا هر روش دیگر، معادلات را بنویسید. درس دادن از روی PDF راحت‌ترین راه است، اما بهترین نیست. پس بیش از این که نگران ارزشیابی باشید، نگران کیفیت کلاس‌ها و فراهم کردن ابزار لازم برای کلاس مجازی باشید.
دانشجویان اما، به دسته‌ها و گروه‌های مختلفی تقسیم می‌شوند. در انتهای طیف کسانی هستند که هیچ علاقه‌ای به درس و دانشگاه ندارند. ابتدای کلاس حاضری می‌زنند و در ادامه به کار خود می‌پردازند. امتحان را هم با کمک همیار تقلب و کمی هزینه پاس می‌کنند. اما اگر بخواهید از این کلاس‌های آنلاین بیشترین بهره را ببرید، باید بگویم که راه سختی در پیش دارید. قدم اول آن است که حداقل در مرورگر خود، تلگرام و یوتیوب باز نکنید تا حواستان پرت نشود. همچنین توصیه‌ی ما این است که سعی کنید به صدا بیش از تصویر توجه کنید، تا ذهن و چشمتان کمتر خسته شوند.
شاید سال گذشته فکر نمی‌کردیم که اینقدر ناگهانی وارد فضای آموزش مجازی و دانشگاه مجازی شویم. ما برای این موضوع آماده نبودیم، اما هر چه زمان گذشت، بهتر و بهتر شدیم. با توجه به شرایط جهان و بحران‌های محیط زیستی و انواع و اقسام بحران‌های دیگر،‌ بعید نیست که آموزش مجازی در آینده‌ی بدون کرونا نیز جزئی از آموزش شود. در نتیجه سعی کنیم با این عضو جدید دنیای آموزش و پژوهش دوست شویم و از آن بهترین بهره را ببریم.

اگر نظر یا پیشنهادی درمورد این متن دارید می‌توانید کمی پایین‌تر، در قسمت دیدگاه‌ها، آن را برای ما بنویسید.